outreach in Addis Ababa

Seulam! (peace)

Hier in Addis Ababa is het oke, we slapen op de grond in het pastoorshuis.
African worldview is super interessant, we leren van de geschiedenis, cultuur en realiteit. Ik ken inmiddels alle 52 landen van Afrika uit mn hoofd, met de hoofdsteden. In het pastoorshuis hebben we het goed, voor zover je vergelijkt met het leven hier van de lokale bevolking. Hier op straat is heel veel armoede, daklozen, bedelende kinderen, mensen met ziektes. Water is een schaarste en de lucht is mega mega droog. We hebben een douche schema, 7 min. voor elke 3 dagen, en dan nog hebben we in het weekend geen water.
Maar ja, in vergelijking.. mensen wassen hun lichaam in een klein bakkie met water op straat. Wij hebben het goed..
Deze week gaan we op outreach. Sommigen gaan naar de Hammar Tribe, anderen naar een klein dorp verderop via YWAM hier in Addis. Anderen gaan naar de Rastafarian in Sheremone en sommigen focussen op de prostituees. Ik ga samen met Aron en Sonya helpen in weeshuizen, en naar de Hope Enterprise, een organisatie die straatkinderen voorziet van voedsel uit te delen. Ook ga ik samen met Hana, onze Ethiopische vriendin, die ik de aller eerste dag ontmoet heb hier in Addis, naar het weeshuis waar zij gewerkt heeft. Zij zorgt nu voor haar familie; haar moeder, broer en oma, van haar inkomen door het maken van sjaals. Ze heeft contact met een Amerikaanse vrouw die haar sjaals weer door verkoopt in Amerika. Zodoende kan haar broer (19) zijn studie vervolgen, waar zij haar studie heeft moeten opgeven..
Elke keer als we haar bezoeken springt ze op en omarmt haar moeder als ze ons ziet. Traditiegewijs maakt ze koffie (CONGO BUNA!! echt SUPER goeie koffie!) met popcorn en leert ze ons Amharic. Ze is mega bijdehand wat betreft het ons leren.
Wij leren haar fotografie, wat ze altijd al wilde.. Ik had haar foto's uitgeprint en je weet half niet hoe blij ze er mee was.

Comfort.. ik ben het al helemaal niet meer gewend.. Oh ja, grappige happening tussen al de armoede hier,; ik heb mijn haar in vlechies gehad en van t weekend uit gedaan. Een Afro coupe was het resultaat! Totaal ander persoon. Maar volgende dag moest ik het echt laten wassen, nou dat was me een hele happening. In een schuurtie hing ik boven een teil koud water, en t meisje vroeg me of ik shampoo wilde (uh.. ) De eerste wasbeurt was mega grondig hard geschrob over de hoofdhuid.. Toen nog een keer met shampoo eroverheen.. En nog een keer.. Ik dacht nu zal het wel conditioner zijn?! Nee, hoor shampoo zei ze.. Nou, that's enough! Gobez (goed zo..) 15 min. later en lekker koud schoon koppie vervolgde ik de kappersbeurt. Knippen.. Zijn ze hiervoor naar een kappersschool geweest vroeg ik nog? Jaahhaa. Maar ik kan het net zo goed zelf doen.. (ach 7 birr is nog niet eens 50 euro cent.. dus ik laat ze maar lekker knutselen aan mn koppie, krullen zie je toch geen verschil) Ze pakt plukkie voor plukkie en met een knutselschaar knipt ze de puntjes. Gelukkig spreekt ze goed Engels en ze is super vriendelijk. Ik vraag haar naar haar familie en haar dagelijks leven hier. Plots gaat de elektriciteit uit, en zitten we in het donker.. Niks bijzonders, de knipbeurt wordt vrolijk voortgezet met een kaarslichtje en het licht van haar mobiele telefoon.. haha, dit maak ik weer mee hoor. Maar ik had het naar mn zin hoor, het was relaxt. Mn krullen zijn weer springlevend! Ik hoop snel wat foto's te kunnen laten zien.
Plus van de outreach natuurlijk.

Liefs Hannie